Daan Wubben en Bouke Bruins

Daan Wubben (27) en Bouke Bruins (30) zijn een aanstekelijk, jong ontwerp-duo uit Eindhoven. Met hun vernieuwende blik op onderzoek, bundelen ze hun krachten om middels design, zowel kwalitatief als kwantitatieve data te verzamelen. Met Wubben zijn kracht tot het persoonlijk en aantrekkelijk maken van data, zoekt Bruins naar ludieke en interactieve manieren om vanuit een bottom-up aanpak data te verzamelen. Wubben en Bruins houden van een lekker kopje koffie en een goed gesprek en weten dit toe te passen in esthetisch en begrijpbaar ontwerp. 

Met beide een eigen ontwerpstudio met eigen projecten en visies, werken ze samen om bijzondere, veelal maatschappelijke vraagstukken, op te pakken en in kaart te brengen. Waar Studio Daan Wubben zich focust op het vertalen van data naar inzichtelijke beelden en installaties, ontwerpt Bruins met zijn studio Boyscout Designer kritische en interactieve dialoogstarters voor in de publieke ruimte.

Erik Jutten | Stad in de Maak

EXCURSIE

Stad in de Maak zet langdurig leegstaand vastgoed in om activiteiten te ontplooien die de betrokkenheid van stadsbewoners bij hun eigen woonsituatie en omgeving tot stand brengt. Tijdens het festival is er een excursie naar een van hun projecten, namelijk de Almondestraat. 

Sinds januari 2019 beheert Stad in de Maak een rijtje van 52 woningen in de Almondestraat voor een periode van 18 maanden. De straat wordt tijdelijk getransformeerd tot Pension Almonde, een thuis voor stadsnomaden, met sociale en culturele voorzieningen – commons – op de begane grond. De huidige bewoners trekken langzamerhand uit hun woningen, en nieuwe bewoners trekken er tijdelijk in. Door de behoefte voor tijdelijke en flexibele woonruimte te combineren met buurthuisfuncties ontstaat er een nieuwe ontmoetingsplaats. De buurt is gastheer voor de pensiongasten, en andersom zijn de nieuwkomers klanten voor de buurtinitiatieven. Het uitgangspunt is een gemeenschapsruimte te creeëren die naast praktische faciliteiten delen ook de mogelijkheden schept om netwerken te bouwen die het sociale weefsel van de wijk versterken.

Lotte Caljé

FILMVERTONING & EXCURSIE

Lotte Caljé woont al haar hele leven in Rotterdam en als ware Rotterdammer vindt ze dit natuurlijk de mooiste stad van het land. Toch kijkt ze als student Culturele Antropologie in Utrecht ook verder dan de stadsgrenzen. Ze is onder meer geïnteresseerd in de relatie tussen duurzaamheid en globalisering, en hoe beleidsmakers én Rotterdammers zelf invulling geven aan deze thema’s. Samen met Manon Delhaas heeft Lotte “Een Publiek Thuis” gemaakt tijdens hun opleiding Culturele Antropologie en Ontwikkelingssociologie in Leiden als onderdeel van een vak dat focust op visuele methodes om onderzoek te doen. 

Lotte en Manon kozen ervoor een portret te maken van een individu in Rotterdam, omdat ze daar allebei vandaan komen. Het Luchtpark en Renée’s aanwezigheid leek hun interessant door de spanning tussen privé en publieke ruimte. Het dak fungeert namelijk niet alleen als park voor de Rotterdammers, maar ook als uitbreiding van Renée’s ‘tiny house’. Ze hebben geprobeerd die spanning tussen publieke en privé weer te geven in de korte documentaire. 

Afaina de Jong | AFARAI

AFARAI is an Amsterdam based architectural agency that specializes in spatial design and strategy lead by architect Afaina de Jong. The studio’s aim is to cross the boundaries of the traditional architecture practice by dealing with the existing city with an intersectional and interdisciplinary approach, integrating theory and research with design.

Afaina has worked for renowned international firms before establishing her own firm in 2005. With her creative studio AFARAI she works on the boundary of architecture and art. Her work is deeply connected to represent people and cultural movements that are not traditionally represented in architectural form. By using form languages, colors, patterns and narratives that are other, she works towards a more inclusive experience of space. Afaina is a contemporary thinker, keeping a pulse on the now while at the same time projecting a unique vision of the future. For Afaina it is important that architecture is not only perceived, but also experienced and interacted with. Her discourse is international and intersectional, connecting popular culture with architecture.

Afaina has been an active educator for years amongst others at the Faculty of Architecture at TU Delft, The Sandberg Institute, and ARTEZ and has been a visiting lecturer at Columbia University GSAPP in New York, The Royal college of Art in London, KTH in Stockhom and the Rhode Island School of Design in Providence. She is a member of various advisory bodies and is currently working on her PhD dissertation.

Maarten Inghels (NL)

Met zijn laatste boek Contact (De Bezige Bij, 2018) verbindt Maarten Inghels (1988) poëzie, beeld en performance. Zijn gedichten verschenen als tatoeage (‘Honger’), als enquête waarin hij de staat van de samenleving opvroeg (‘Volksbevraging’) en werden geplant met eetbare zaadjes (‘Wanneer wij zomer zaaien in elkaar’). In de zomer van 2016 maakte Inghels een voettocht langs de Schelde van bron tot monding om de stroom te controleren op onregelmatigheden en oneffenheden. Van 2016 tot 2018 was hij de officiële Stadsdichter van Antwerpen.

Inghels was de oprichter van ‘De eenzame uitvaart’ in Antwerpen, een literair en sociaal project waarbij dichters voor eenzaam gestorvenen een persoonlijk gedicht schrijven en dit op de uitvaart komen voordragen. Het is een laatste saluut aan mensen die meestal uit de boot vielen tijdens hun leven en dan ook zonder aanwezigheid van familie of vrienden worden begraven. Inmiddels verschenen Nederlandstalige, Duitstalige en Engelstalige bloemlezingen van de gedichten en reportages.

Eind 2008 verscheen zijn debuutbundel Tumult als zeventiende deeltje in de Sandwich-reeks onder redactie van Gerrit Komrij. Zijn tweede dichtbundel Waakzaam verscheen in 2011 en kaartte de impasse aan; in kritische verzen stelde hij vragen bij de revoluties, onze sloganeske identiteitscrisis en de frivoliteitscultuur. Zijn derde dichtbundel Nieuwe Rituelen werd genomineerd voor de Herman de Coninckprijs 2016, en gaat over de tegenstrijdige begeertes van de moderne mens die enerzijds wordt gedreven door het verlangen om gezien te worden, de hang naar roem en openbaarheid, maar oefent anderzijds de kunst van het verdwijnen in de anonimiteit.

Vertalingen van zijn gedichten werden gepubliceerd in Engelse, Duitse, Franse, Kroatische, Roemeense, Turkse en Estse tijdschriften en bloemlezingen en Inghels was de voorbije jaren te gast op verscheidene literatuurfestivals in binnen- en buitenland.

In 2012 verscheen zijn goed onthaalde roman De handel in emotionele goederen die opviel vanwege het ‘haarzuiver proza dat van dit boek een onvergetelijke leeservaring maakt’, en kreeg het een vertaling in Kroatië.

2018 Contact (De Bezige Bij, Amsterdam). Dichtbundel.
2015 Nieuwe rituelen (De Bezige Bij, Amsterdam). Dichtbundel.
2013 De eenzame uitvaart (De Bezige Bij, Antwerpen). Non-fictie.
2012 De handel in emotionele goederen (De Bezige Bij, Antwerpen). Roman.
2011 Waakzaam (De Bezige Bij, Antwerpen). Dichtbundel.
2008 Tumult (Uitgeverij Van Gennep, Amsterdam). Dichtbundel.

‘Maarten Inghels begon aan een triomftocht, als het wonderkind van de Vlaamse letteren.’ — Gerrit Komrij.

‘In de bladstille Vlaamse letteren, de meest opmerkelijke debutant sinds jaren.’ — HUMO

Over Contact:

“Poëzie als bindmiddel voor wie durft.” ***** — Dagblad van het Noorden & Leeuwarder Courant

“Prachtig uitgegeven poëtisch werk.” ***** — Cutting Edge

“Ik las het tijdens een lange treinreis in één ruk uit en werd tegen het einde bevangen door iets wat mij als doorgewinterd poëzielezer vrijwel nooit overkomt: onversneden ontroering. Hoe krijgt die jongen dat voor elkaar? Het antwoord ligt besloten in de titel van de bundel: Inghels maakt contact, maar dan zonder concessies te doen aan de gelaagdheid van zijn teksten.”— Piet Gerbrandy voor Knack/De Reactor

“Het idee van een gezamenlijk gedragen vorm van literatuur wordt daardoor nog sterker, nog concreter.” — Bert Van Raemdonck op RektoVerso.be over Honger

www.inghels.com

Caroline Nevejan (NL)

Nevejan combineert haar hoogleraarschap met de functie van Chief Science Officer bij de Gemeente Amsterdam. Deze functie voert zij sinds maart 2017 uit. Nevejan heeft een breed wetenschappelijk, cultureel en ondernemend profiel. Ze is research fellow bij het Amsterdam Institute for Advanced Metropolitan Solutions waar ze een onderzoek naar City Rhythm in zes steden in Nederland leidt. In dit onderzoek werken ambtenaren samen met wetenschappers en kunstenaars met onder andere het doel een nieuw model te ontwikkelen voor deze ritmes waarbij gebruik wordt gemaakt van grote datasets. Van maart 2016 tot september 2017 was Nevejan voorzitter van de Centre of Investigative Journalism, Goldsmiths, University of London.
Nevejan promoveerde in 2007 op het proefschrift Presence and the Design of Trust aan de Universiteit van Amsterdam. Eerder werkte ze onder meer als universitair hoofddocent en onderzoeker aan de TU Delft, was ze directeur Onderwijsresearch en Design bij de Hogeschool van Amsterdam, oprichter/directeur van Waag Society en programmeur bij Paradiso. www.nevejan.org

Rebecca Crawford the Bodyurbanist (AUS)

Dr. Rebecca Crawford founded the Body Urbanism Movement; she wants cities that make people move more and to meaningfully engage and challenge the human body toward healthy ageing. Public space and art are key ingredients of that recipe! Rebecca has helped people move better for over thirty years as a human movement scientist and a specialist musculoskeletal physiotherapist. She was awarded her doctorate on the spine, and now leads research discovering how muscles age. Rebecca knows that much of what ails us can’t be fixed with medicine, but can be improved with movement. Just as ‘sitting is the new smoking’, public space can be the new health-carer!

Donica Buisman (NL), directeur van RAUM Utrecht

Donica Buisman is de oprichter/ directeur van RAUM en eigenaar van bureau State of Flux. RAUM is een cultureel stadslab dat met exposities en events het toekomstige stadsleven vormgeeft samen met bezoekers en bewoners. De publieke ruimte geldt als uitgangspunt om hun ideeën en ervaringen samen te brengen. Deze creatieve placemaking-methodiek is een prachtige werkwijze om eindgebruikers een actieve rol te geven in het ontwerpen van de stad. RAUM trekt op het moment zo’n 30.000 bezoekers per jaar met haar programma.

Donica heeft meer dan 15 jaar ervaring in projectmanagement gerelateerd aan creativiteit en stedelijke ontwikkeling. Zij is onder andere de zakelijk directeur van de Tolhuistuin in Amsterdam geweest en projectleider Jongerenhoofdstad in Rotterdam. Met haar bureau State of Flux, opgericht in 2012, zet ze (creative) placemaking in om top down visies en bottom up wensen te verbinden. Het inzetten van de korte termijn om te experimenteren voor structurele planvorming staat voorop. State of Flux werkt samen met een breed netwerk aan stedenbouwkundigen, architecten, sociaal geografen, sociologen, conceptontwikkelaars, ontwerpers en kunstenaars.

“We have seen that the process that State of Flux uses works extremely well. A very diverse group of cocreators have made a plan together that is broadly supported en becomes more than the sum of its parts. With State of Flux there is real co-creation” Kars Alfrink (Hubbub). ” www.raumutrecht.nl
www.stateofflux.nl

Marc Bukman & Ruud Reutelingsperger over de Bron van Middelland (NL)

Rotterdam kampt met wateroverlast en -onderlast, maar Middelland geldt als urgent risicogebied met natte kelders en droogstaande paalkoppen. Om de wijk meer klimaatbestendig te maken ontwierpen kunstenaar Ruud Reutelingsperger en architect Marc Bukman een plan voor recreatiecentrum Oostervant en directe omgeving. De huidige stenige omgeving met het ongastvrije gebouw verandert in een groene zone. Tegels en hekken worden vervangen door slootjes en knotwilgen, beeldbepalende elementen uit het laat 19e-eeuws landschap, toen dit stadsdeel nog Coolsche Polder heette. Zij noemen het De Bron van Middelland, een visioen voor een weerbare en waterrijke wijk.

Op het aangrenzende Henegouwerplein is inmiddels het eerste Rotterdamse Impluvium gerealiseerd: een kunstzinnig bouwwerk waarin hemelwater wordt opgevangen en bewaard. In dit paviljoen kun je regen horen vallen in een hemelsblauwe trechter boven een bassin met waterplanten. Het Impluvium is de eerste aanzet richting de toekomst van het Oostervantgebied: groen, gastvrij, wateropvang, landschap en ‘plezier’ in de openbare ruimte.

Kunstenaar Ruud Reutelingsperger is gediplomeerd kunstschilder maar sinds 1997 aangesloten bij kunstenaarsgroep Observatorium, gevestigd in Rotterdam. Als ‘studio for public art and place making’ ontwerpen zij tijdelijke of permanente publieke kunstwerken in binnen- en buitenland. Deze openbare werken in de buitenruimte verhouden zich op betekenisvolle wijze tot stadsontwikkeling, architectuur, natuurlijke omgeving en omwonenden. Recent werk van Observatorium is onder meer De Zandwacht op de tweede Maasvlakte, het KleinpolderPARK in Rotterdam, Dwarsligger (Aalst, BE) en Warten auf den Fluss (Essen, DE)
Marc Bukman van Steenhuis Bukman Architecten studeerde in 1992 af met een plan voor de Haagse Markt en heeft sindsdien als architect en stedenbouwkundige een breed werkterrein, variërend van kleinschalige binnenstedelijke woningbouw, transformatie van bestaand vastgoed tot stedenbouwkundige masterplannen. Recente projecten zijn gerealiseerd op het Zeeburgereiland in Amsterdam, Amsterdam Zuidoost, Malburgen Arnhem en in het Scheveningse Duindorp. Momenteel werkt hij aan plannen in Schiedam, Rotterdam-Schiebroek, Den Haag Zuidwest, Rijswijk, Delft en Zoetermeer.

Beide mannen zijn woonachtig in Middelland. www.facebook.com/debronvanmiddelland/

www.observatorium.org
www.steenhuisbukman.nl

Pip Passchier (NL)

Pip Passchier (1995, NL) is autonoom beeldend kunstenaar. In 2017 behaalde ze haar BA diploma Fine Arts aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Door middel van sculpturen, video en site specific installaties onderzoekt ze het grensgebied van sport en kunst. Hierin speelt ze met de herkenbaarheid en de regels binnen sport en spel. Haar sculpturen verwarren onze verwachtingen van alledaagse objecten binnen sport. Wat doet de visuele beeldtaal van sport met mensen en wat gebeurd er als spelregels vervagen? 

Als onderdeel van Stadsstukken 2019 maakte Pip de installatie Please, Do Not Run. Hierin onderzoekt ze de openbare ruimte door deze te bekijken als speelveld. Hierin is ze bewust van bestaande vormen en lijnen, vaak gedirigeerd door ingrepen van de mens. Met deze installatie probeert ze het grensgebied tussen sport en kunst zichtbaar te maken. Please, Do Not Run is nog te bezichtigen t/m 22 september in de Loydstraat, Rotterdam.